TUN ABDUL RAZAK , ' BAPA PEMBANGUNAN'
Tun Abd Razak dibesarkan di sebuah perkampungan
yang sangat miskin. Dia ke sekolah berjalan kaki
tanpa kasut kerana ingin merasakan dirinya sama
taraf dengan rakan-rakan yang pergi ke sekolah
tanpa kasut.
Dia seorang murid yang sentiasa merendah diri,
baik budi pekerti dan suka membantu rakan-rakan
nya yang kebanyakan terdiri daripada keluarga
yang miskin. Tiada wujud membangga diri
walaupun dia seorang anak keluarga yang berada.
Berkat ketekunannya dalam pelajaran Tun Abdul
Razak telah berjaya melanjutkan pelajarannya
ke luar negara dengan lulusan undang-undang.
Tun Abdul Razak adalah sahabat baik kepada
Tunku Abdul Rahman. Mereka berdua bersama-
sama telah pergi ke London untuk menuntut
Kemerdekaan Malaysia yang ketika itu dikenali
sebagai Tanah Melayu.
Hasil pertemuan tersebut pada tanggal 31 Ogos
1957 Malaysia telah diistiharkan kemerdekaan
dan di sambut penuh meriah oleh seluruh rakyat
Malaysia untuk meraikan kemerdekaan yang
dinanti-nantikan sejak sekian lama. Rakyat
Malaysia terdiri daripada pelbagai kaum.
Tunku Abdul Rahman telah melantik Tun
Abdul Razak sebagai Timbalan Perdana Menteri.
Mereka berdua saling bekerjasama dan saling
hormat menghormati di antara satu sama lain.
Pada 13 Mei 1969 telah berlaku satu rusuhan
kaum di antara kaum Cina dan Melayu.
Tun Abdul Razak meminta kaum Melayu
supaya bertenang tetapi rusuhan kaum
tetap juga berlaku di Kampung Melayu.
Kerajaan telah mengarahkan perintah
berkurung untuk meredakan keadaan
yang amat membimbangkan pada
ketika itu. Segala tugas Tunku serahkan
kepada Tun Abdul Razak untuk
menyelesaikannya. Akhirnya kembali
tenang buat seketika.
Memandangkan semua tugas Perdana
Menteri dipertanggungjawabkan kepada
Tun Abdul Razak, rakyat mahu Tun
Abdul Razak menjadi Perdana Menteri.
Tun Abdul Razak menolak permintaan
rakyat tanda menghormati Tunku
Abdul Rahman yang telah dianggap
sebagai bapa dan sahabat yang paling
disayangi.
Pada 1971 Tunku Abdul Rahman menyerahkan
Jawatan Perdana Menteri kepada Tun Abdul
Razak demi kepentingan rakyat dan negara.
Tun Abdul Razak menerima jawatan tersebut
dan sanggup berkorban apa sahaja demi
rakyat dan negara tercinta.
Ketika menyandang jawatan Perdana Menteri
Yang Ke-2 Tun Abdul Razak berazam untuk
membasmi kemiskinan yang kebanyakkannya
terdiri daripada kaum Melayu. Beliau
membuat Dasar Ekonomi Baharu untuk
menaik tarafkan hidup orang Melayu tetapi
ini tidak disenangi kaum Cina.
Hakikatnya Tun Abdul Razak mahu semua
rakyat di negara ini menikmati kekayaan
negara sama dikongsi oleh semua kaum
Cina, Melayu mahupun India. Tun Abdul
Razak berfikir bagaimana untuk menyatu-
padukan tiga kaum ini.
Tanpa pengetahuan rakyat, Tun Abdul
Razak telah pergi ke China untuk membuat
lawatan persahabatan di antara Malaysia
dengan China.
Tanpa diduga Tun Abdul Razak telah
mendapat sambutan di luar dugaan
oleh rakyat cina dan para pemimpin
yang mengalu-alukan kedatangan
Tun Abdul Razak ke negara mereka.
Ketika Tun Abdul Razak pulang dari negera China
tanpa diduga beliau telalah disambut oleh
ribuan rakyat Malaysia yang terdiri daripada
pelbagai kaum. Tun Abdul Razak melaungkan,
“Kita Berjaya! Kita Berjaya! Kita Berjaya!” Teriakkan
beliau disambut penuh gembira oleh seluruh
rakyat pada ketika itu.
Tidak sia-sialah permegian Tun Abdul Razak ke
negara China kerana visinya untuk menyatupadukan
kaum Cina dan Melayu berjaya akhirnya. Beliau
sangat berasa gembira yang tidak dapat digambarkan
dengan kata-kata.
Rakyat terus aman dan harmoni tanpa perselisihan
kaum lagi. Hidup saling hormat menghormati
di antarqa satu sama lain dan saling berkerjasama.
Rakyat terus mengecapi arus pembangunan Negara.
Pada tahun 1976 Tun Abdul Razak tidak dapat
menahan kesakitan lagi yang mana selama ini
beliau merahsiakan penyakit lukimea yang
telah dihidapi sejak bertahun lamanya daripada
pengetahuan keluarga mahupun rakyat tercinta.
Tun Abdul Razak pergi ke luar negara
tanpa pengetahuan rakyat untuk
mengubati penyakitnya tetapi penyakit
yang ditanggungnya sudah sampai ke
tahap kritikal. Doktor memberitahu
kepada keluarga Tun Abdul Razak
bahawa Tun tidak dapat diselamatkan
lagi dan dibawa pulang ke tanah air.
Dalam saat-saat genting Tun tidak
mahu dibawa pulang kerana tidak
mahu rakyat kuatir nanti.
Tun Abdul Razak menghembuskan
nafas terakhir pada 1976 di pangkuan
keluarganya yang tercinta.
Jenazah Tun Abdul Razak dibawa pulang
ke Tanah Air diratapi ribuan rakyat
terdiri daripada pelbagai kaum.
Rakyat begitu sedih kerana telah
kehilangan seorang pemimpin berjiwa
rakyat yang sanggup bersusah payah
demi rakyat. Rakyat menggelar Tun
Abdul Razak. “Bapa Perdamaian”
Visi Tun Abdul Razak telah diwarisi
oleh anakandanya YAB Datuk Seri Mohd Najib
Perdana Menteri Malaysia Yang Ke-6 dengan visi
Gagasan 1Malaysia, Rakyat Didahulukan Pencapaian
Diutamakan.
Karya Rha NS
31 Ogos 2010
